Jaka powinna być suknia ślubna? Pewnie odpowiecie - piękna. I słusznie. Ale by podkreślić rangę wydarzenia jakim jest ślub, suknia powinna być przede wszystkim jedyna, wyjątkowa, przypisana tylko jednej osobie. Dlatego właśnie musi być NOWA - nie używana, nie przerabiana. Idealnego dopasowania nie da się osiągnąć w sukni z "drugiego obiegu". Poza tym - przecież butów nie nosimy używanych (zwłaszcza na ślubie), więc o używanej sukni, chociażby najlepiej przerobionej i poprawionej, nie będziemy mogły powiedzieć, że jest "tylko moja".

Tak - rozumiem, że względy finansowe są ważne, że na pewno suknia używana będzie tańsza od tej zakupionej w salonie. Ale może warto dokładnie przeanalizować ślubny budżet i zaoszczędzić na innym jego elemencie, a suknię kupić nową, oryginalną. Jeśli wybieramy się na wesele jako gość, to aby podkreślić wagę uroczystości kupujemy nowe ubranie - czy nie powinno się więc tym bardziej tak uczynić, gdy jesteśmy głównymi uczestnikami tego doniosłego przedsięwzięcia? Niedawno oglądałam w telewizji film dokumentalny o roli sukni ślubnej w kulturze kobiet romskich zamieszkujących Wyspy Brytyjskie. Jest to społeczność bardzo specyficzna, o starych i wciąż kultywowanych tradycjach. Dla nas najczęściej, zwłaszcza zwyczaje tej wspólnoty dotyczące ubierania się, są lekko zabarwione kiczem i wyraĄnie odstające od naszych gustów. Mnie jednak absolutnie zadziwił i urzekł pietyzm, z jakim romskie panny młode podchodzą do sprawy swego wyglądu na zaślubinach. O sukni ślubnej zaczynają marzyć już jako dziewczynki, z wielkim wręcz nabożeństwem obmyślając każdy szczegół. Suknie są niesamowicie obfite w krynoliny i falbanki, z przepastnymi trenami i welonami. Nierzadko trudno je zmieścić w karecie, w której zwyczajowo romska panna młoda podąża na spotkanie z oblubieńcem. Oczywiście nie chodzi o naśladowanie tego specyficznego (choć nie pozbawionego swoistego uroku) stylu, ale właśnie o to pełne czci zaangażowanie. Tu strój jest niemal dziełem samym w sobie - ma się wręcz wrażenie, że panna młoda zajmuje drugie miejsce. Suknia jest symbolem wagi ślubu jako najważniejszego dnia w życiu kobiety - w tym przypadku określenie "ta jedyna" jest kwintesencją tego przedsięwzięcia. Na zakończenie kilka rad, jak powinien wyglądać plan zakupu "tej jedynej" i jak zaakcentować jej niepowtarzalność.

* Pierwszy rekonesans robimy kilka miesięcy przed ślubem - kupujemy magazyny o modzie ślubnej, wertujemy katalogi i strony internetowe salonów mody ślubnej. Określamy nasze oczekiwania.

* Zaczynamy też przymiarki - to długa i ciężka praca, ale nikt nie obiecywał, że będzie łatwo ;). Ufajmy profesjonalizmowi pracowników salonów - naprawdę potrafią obiektywnie doradzić najbardziej optymalny dla nas kolor i fason, a są to czynniki najważniejsze dla podkreślenia niepowtarzalności stroju.

* Na dwa miesiące przed ślubem suknia jest już sprowadzona od producenta (bądą też szyta u projektanta). Czas na pierwsze przymiarki i dopasowania. Pamiętajmy, że nasza waga i figura ulegają przed ślubem, na skutek dużej dawki adrenaliny i obowiązków, zmianie. Zatem suknię przed odebraniem z salonu koniecznie należy przymierzyć aby została ona dopasowana perfekcyjnie do naszej sylwetki. Na koniec jeszcze jedna refleksja: pamiętajmy, że wejście panny młodej do kościoła i chwila, w której skupia ona na sobie spojrzenia wszystkich, jest pierwszym najważniejszym momentem uroczystości (patrząc od strony oprawy i scenariusza), drugim dopiero jest składanie przysięgi.

Opisała KamaReo